çocukluk



  1. travmalarım,
    ve gelişip büyüyen, ara ara kanayan can acım.
    yarabandı sarıyorum, bir süre sonra yıpranıp çıkıveriyor.
    çocukluğum bu.

    ve insanın geriye kalan hayatını, çocukluğu belirler ne yönde seyredeceği konusunda. birileri şanslıdır birileri şanssız.
  2. çocukluğun güzelliğinden, neden güzel olduğundan çocukluk ne kadar uzakta kalmışsa o kadar çok bahsederiz ya... işte bu konuda toparlayamadığım düşüncelerimi murathan mungan kelimeleri muhteşem dizerek anlatmış.

    (bkz: harita metod defteri - murathan mungan)

    "çocukluğun en büyük zenginliği, ne engin sorumsuzluğu ne ana kucağının sonsuz güveni ne de çocukluk denildiğinde ilk akla gelen benzeri şeyler galiba; bence onun en büyük zenginliği, geleceğe inanç duyabilme duygusu."