wilde'ın hapisteki yıllarında kendisini hapse düşüren olayları yeniden düşündüğü ve kendisini bu duruma düşüren kişiye yazdığı uzunca bir mektup bu kitap. ilk sayfaları okuduğumda "vay benim gay başıma gelenler" temalı bir sitem mektubu olduğunu düşündüm ama wilde'ın hapiste yeni halini bulması, bu yeni hali tevazu, keder gibi kavramlar üzerinden temellendirmesi son derece romantik ve felsefi bir eser çıkarmış ortaya. bencilce olacak ama benzer şeyleri kendisi de söylüyor. iyi ki bunlar gelmiş başına...
kederin anlamını ve güzelliğini anlatmış. iyi ki okudum dedim.
!---- spoiler ----!

unutma ki tanrıların gözünde ahmak olan kişi, insanların gözünde ahmak olan kişiden çok farklıdır. sanattaki devrimlerden, düşüncenin evriminden, latince dizelerin görkeminden, seslileri bol yunancanın zengin ezgisinden, toscana mimarisinden, elizabeth dönemi şiirinden tümüyle habersiz biri, büyük bir bilgeliğe ulaşmış olabilir. tanrıların alaya alıp çamura batırdığı gerçek ahmaklar, kendini bilmeyenlerdir. ben çok uzun zaman boyunca onlardan biriydim.

!---- spoiler ----!

"doğru simyacı. zaten hiçbir şey değildin."