-
denizleri seçmiş halinle habire aile en önemli şey feryatların ne kadar gerçek bilemiyorum ama bu şekilde mutlu olacağını sanmıyorum başak saçlım. sen hep bir ideali anlatıyorsun ama kendin o kadar uzaksın ki bahsettiğin her şeye. konuşman ne kadar mantıklı ise eylemlerin o kadar mantıksız. sen okusan da anlamazsın zaten bu dediklerimi, bir de üzerine mantıklıymış gibi görünen cevaplar verirsin. retoriğin hep çok iyi, ama kendi içinde mantıklı olan bir şey doğru olmuş olmuyor. denizlerde gereksin.kara seni paklamaz. -
okumasın, okusa da anlamaz, anlasa da fark etmez; bencil olmaktan, yalnız kendini sevmekten vazgeçmez. kendine ait dünyasında kendi değerli (!) düşünceleri ile yaşamaya devam eder. -
okuyordur ya okumadan duramaz ^:swh^
naber ? :) -
ben senin bunu okuyabilme ihtimalini sevdim... -
yeni bir felakete ihtiyacın varsa, beni ara. -
bir elim sağ cebimde
bir elim sol cebimde
bu hüznü siz de bilirsiniz
anlat deseniz anlatamam
enine boyuna yaşarım ancak
bu koku bilmediğim bir koku
bu gece kayık gecelerden birine benzer
dört yanım karanlıkta
büyük rüzgarlarda savrulacağız
öylece dur kollarımda öylece
karanlıkta telaşla seni hatırlıyorum -
demek sen de benden hoşlanıyordun ama kafalarımız uymuyordu. sen beni değiştirmek istedin, bense sevdiği için radikal değişimler yapan biri olmak istemedim. neler olurdu bilmiyorum ama sen beni ben olarak kabul etseydin ben senin bu ilkel fikirlerine bile göz yumabilirdim. denerdik en azından. ikimize de tecrübe olurdu. forever alone'uz şimdi. beğendin mi yaptığını? -
bu başlık felsefi bir sorgulamadır -
gitmeye çalışsan da gidemezsin,çünkü yüzü kokusu burnu gözleri yaşadıkların sende bıraktıkları kalır gidemez. senin yüzünde sana hatıra bırakır. yüzüne baktığında bile onu hatırlarsın.yüzündeki bir be, gözünün altındaki kızarıklık, her şey onu hatırlatır. geri dönersin, döndüğünde daha kocaman açar kollarını seni sarmak için,daha gözünün içine derinine bakar. sanki hiç gitmemişin, açı çektirmemişsin gibi. severim sevilirim.iyiki varsın.. -
nasıl olsa hiç bir zaman buraya girip bu yazılanları görmeyeceksin. aslında okumanı gerçekten istemediğimden bile emin değilim.
biraz önce biten sohbetimde bahsettiğim özel insanlardan birisin gerçekten. keşke ben de senin düşündüğün gibi olup, o özel insanlardan olabilseydim. içinde yaşamın getirdiği bir çok zorlamaya karşı ayakta kalabilmen için sana bahşedilen benlik duygusunu barındırsan da yine de çok iyi niyetlisin, ayakta kalabilmek için aykırılıklara sarılsan da kendinle birlikte başkalarını düşünmeden edemiyorsun. bazen seni tamamen korumasız bıraktığını bile bile hiç yalan söylemiyorsun. ama ben bunu yapamıyorum. sana bazen söylediğim pembe yalanları sana açıklasam, ilk başta bana kızsan da, bir süre sonra içinde bulunduğum durumu değerlendirip beni haklı çıkarmaya gayret göstereceğini, kısa bir süre sonra da beni affedeceğini biliyorum.
keşke dünyada senin gibi insanlar çoğunlukta olsaydı. işte o zaman gerçekten yaşanır bir yer haline gelirdi belkide.