-
ben değilim
bir akşam-üstü pencerenden bakıyordun
ağır ağır, yollara inen karanlığa.
bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
o geçen ben değildim.
bir gece, yatağında uyuyordun..
uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
ve karanlıklar içindeydi odan...
seni gören ben değildim.
ben çok uzaktaydım o zaman,
gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya.
artık beni düşünmeye başladığından
bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..
bunu bilen ben değildim.
bir kitap okuyordun dalgın..
içinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
genç bir adamı öldürdüler romanda.
korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
o ölen ben değildim..
özdemir asaf
bu şiirdeki hissi yaşayamamak anlamına gelebilir
farkında olmadığımız cümlelerde "o" bizizdir bunu bilemeyiz
"o" nun bilmediği gibi... -
bir kere olmuştum "o" ama o ciddi omayan bir olaydı.
sanal ortamdan tabiki de birine aşık olmayacaktım ama nasıl bir his olduğunu öğrenmek için yalan söyledim.
o da ciddiye alıp benim lafımı düşün ki o bunu okuyor başlığına yazmış.
tuhaf olay vesselam. -
tatmin olmaktır her şeyden önce. kurbanının inlemeleri eşliğinde kafanı yastığa koyuyosun, bi keyif cigarası yakıyosun. düşünsene bi, çıldırırsın asfgd -
hepsini okuyorum. hepinizin o'su benim. -
çok oldum, okutmayanlar olduğu gibi sonradan okutanlar da oldu.
istisnasız hepsi öznel, irrasyonel ve kendine yontan yazılar.
bu özellikleri en çok taşıyan da sebepsizce terk eden 17 yıllık nişanlımın yazdıklarıydı.