üstün isveç refahiyesinin beyaz perdeye kattığı pejmürde eser. sosyal ve toplumsal kimliğin taviz vermez eşitlik desturunda bir bakıma tekdüzeliğinden canı sıkılandan; yaşam hakkına nazeval herşeyin yapılabilitesinin sıradanlaşmaşıyla ötekiyi deneyimleme cesaretine erişebilene.

pejmürdeliği atmosfer ve tekniğiden geliyor. bilhassa ele aldığı dramcıl mikrokentlilik ve vurguladığı liyakat, bireysel adalet, kibire kaygın mükemmeliyetçilik ve sistem arzusu gibi gündem itibariyle ölümle pekişen duyguların modern dünyaya yeri kalmadı sanki, bir çeşit seçilime uğradılar.

yoksa ifade gücüne uzanan diller kopsun.

evrene ove gibi tutarlı varlıklar lazım. eskaza gelen yaşamın hakkını verenler. suya kapılıp gidenin uygarlık tarihinde hiç yeri olmadı.

cismi bütün, deneyimleri gerçek, edinimleri rasyonel. yaşam kazanımlarıyla karakterini örgütleyebilmiş. ^:selam sevgili cipres^

kibirse kibir. takıntılı, cahil, despot, kaba, hasta. toplamdan farklı olana ne yakıştırsak yakıştıralım. tutkuda kör bünyelerin tutkuya olan garezi hepsi. aslolan kibir, sosyal normalleştirdiklerimizde.

adamın doğuştan kalbi büyük bir kere. artı 1.

bonus: (bkz: volvo dövmek)