reload / 1997

voodoo bebekleri gibiyiz, iğneler batırılmış hepimize,
biz ve günahlarımız için birer tane.
ve sıraya diziyorsun sen bizi;
batırıyorsun iğnelerini, sürtüyorsun burnumuzu.
bilmek yalnızca senin nezdinde;
düşer miyiz yoksa tökezler miyiz sadece.

fakat söyle bana:
unutturabilir misin babamın yaptıklarını?
doldurabilir misin bu annesine bağlı çocuktaki boşluğu?
atabilir misin onun fırtınalarını içinden?
güç verebilir misin bana yine, ki başlayalım yeniden?

söyle bana:
düzeltebilir misin babamın yaptıklarını?
veya bu ipi kesip özgür bırakabilir misin bizi?
her şey çok güzel gibiyken ve acı çekmiyorken,
saplıyorsun iğneyi, sonra bir iğne daha.

ayna ayna, sihirli ayna
boz bu büyüyü ya da ol bebeğin kendisi.
bak, biliyorsun* iğnelerini ki
hatırlatsın içimizdeki boşluklar bize;
başkalarının elindeki oyuncaklardan ibaret olduğumuzu
ve zamanla parlak iğnelerin döndüğünü paslı demirlere.

hadi sapla!
getir iğneleri!

kanlar, yüzüm için,
kir için akan terim;
taşın üzerinde üç tane x var,
bir ayin başlıyor;
kırsın bu laneti ki
galiba yalnız değilim.
bir tüfek kovanı
ve yarım litre cin;
iğnelere dayanmak adına bizi uyuşturmak için.
nasıl olursa olsun,
geri getirsin inancımızı
tekrar aşka aşık olmak için.

fakat söyle bana:
unutturabilir misin babamın yaptıklarını?
doldurabilir misin bu annesine bağlı çocuktaki boşluğu?
atabilir misin onun fırtınalarını içinden?
güç verebilir misin bana yine, ki başlayalım yeniden?

söyle bana:
düzeltebilir misin babamın yaptıklarını?
veya bu ipi kesip özgür bırakabilir misin bizi?
her şey çok güzel gibiyken ve acı çekmiyorken,
saplıyorsun iğneyi, sonra bir iğne daha.

artık iğneler saplanmasın içime,
yeter, yeter, saplanmasın artık.
yeter, yeter, yeter!
saplanmasınlar artık içime.