bir barda tek başına oturmaktır mesela. etrafında keyifle sohbet edenleri görürsün, sevişen gözlerinin içinden mutluluk akanlara bakar, sonra bir de kendine bakarsın. kendine baktıkça durumunu, bunu yaratan sebepleri sorgularsın. kendi zihninde ürettiğin cevaplar seni kesmediğinden, kendinle kazananı olmayan bir kavgaya tutuşursun. evet bunlar hep maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi saçmalığından oluyor ancak bunu bilmek de çözüm olmuyor. sanırım bu tür ve diğer tür nefretlik durumlarda geçici de olsa tek çözüm çok ama çok içmek.