bizim de hayallerimiz var, biz de açacağız dükkan falan; her şey çok güzel olacak dedirtir her seferinde pıtır pıtır gözyaşları eşliğinde. sonra bir iki şey girer araya, çok güzel olmayacak galiba diye düşünürken, tekrar izleriz. ben bi 10 kere falan izlemişimdir son 2 senede.

bir de yalnızca güzel insanların sevdiği bir hikaye sanırım bu, öyle düşünmek istiyorum aksine katlanamam çünkü. güzel insan dedektörü o anlamda; eskişehir mabel barda hüseyin adlı bir kokteyl var adını bu filme borçlu, baya white russian ama işte, seviyoruz. (bkz: mecburiyetten sevmek)

bu ne biçim hikaye böyle