13 yaşımdan beri yaşadığım şey, biliyordum bunu ama ilk defa iki sene önce yazın bi yengemlerde bi teyzemlerde kalırken hissetmiştim. halbuki her yaz böyle yapardım, niye bilmiyorum ama bu farkındalık hissi üstüme karabulut gibi çöküp beni boğazlamıştı. “kimsen yok, yerin yurdun, düzenli bi hayatın yok” diye hıçkırıklara boğmuştu beni. şu an da aynıyım evim neresi yurdum neresi bilmiyorum. kendimi ait hissettiğim bir yer asla olmadı.