çok geniş bir konu alanı vardır. bir bakarsınız ivan federoviç'in şeytanı ile tartışmasını okursunuz, bir bakarsınız ufaklık ilyuşeçka'nın duygu dolu hkayesini, bir alyoşanın manastır günlerine dönersiniz, bir mitya'nın içinden çıkılmaz durumuna. kitabın o kadar çok karakteri olması, bu kadar fazla konuyu işlemesine sebebiyet vermiştir. ilyuşeçka ve onun arkadaşları ufaklıklar, özellikle de kolya, onların üzerinden yapılan rus gençliği eleştirisi için kitap içinde var olmuş gibiydiler, lakin öyle hissettirmeden geçti ki bu, sanki olayın akışının içinde yerleri var gibiydi. hiç çocukları garipsemeden, ana hikayenin yanında bir de onları okudum ve bu kurguyu çok sevdim.

kitabın özellikle daha önce bahsedildiği gibi, ivan'ın şeytan ile olan diyaloğu bölümü çok iyi. bunun yanı sıra mahkeme konuşmaları, olayları da gerçekten mükemmel. suçlu olarak belledikleri mitya'yı suçlayan her bir kişinin, avukat tarafından ahlaksızlıklarının ortaya çıkarılması gerçekten beni çok etkileyen bir bölümdü. aslında masum, suçsuz olan mitya'yı suçlamaya gelenlerin, ondan daha ahlaksız, en azından bir konuda ondan daha suçlu oldukları avukat tarafından gösterilmiştir. onların ise kendilerini hiç suçlamadan, hiç kendilerine bakmadan henüz hiçbir şekilde suçluluğu ispatlanmamış olan dmitri karamazov'u suçlamaya gelmeleri, insanların suçları hep başkalarının üzerinde güzel bulduklarının bir kanıtıdır. bunun gibi birçok meselenin elden geçirilmiş olduğu ve gerçekten insan duygularına dair nerede her şeye rastlayabileceğiniz bir kitaptır, şiddetle tavsiye ediyorum.