"drama halkın afyonudur" diğer türetilmiş halkın afyonları gibi spinoza'dan türemiş bir aforizma. iktidar bizim kederle duygulanmamızı ister çünkü, kederle duygulanan kişi mefhum yaratamaz, "birincil bilgi" denilen edilgin duyguların töhmeti aldında kalır. yani suçluluk ve acı hisseder. bu yüzden iktidar her daim halkı kederlendirmeye mecburdur. der.

buradan da dramanın halkın afyonu olduğu sonucuna ulaşmak pek zor değil. keder ve onun doğurduğu töhmet, işte zeki olmayan, mefhum yaratamayan bir kitle.