orhan pamuk'un bütün kitaplarını okumuş, sadık bir okuru olarak hiç beğenmediğim son kitabı...
ilk bölüm son derece güzeldi. "benim adım kırmızı", "kara kitap" seviyesinde olasa da, son derece keyifli, hissettiren bir anlatım vardı. kuyuculuk mesleği tatlı tatlı anlatılıyor, rakı sofrasında kendimizi buluyor, cem'in içinde uyanan cinsel hissi dahi belki anlayabiliyorduk.
sonra bir anda ikinci bölüm başladı ve beraberinde de büyük bir hayal kırıklığı... bunu yazan orhan pamuk değil de; zülfü livaneli ya da ahmet ümit olsa hiç gam yemezdim, ancak orhan pamuk nasıl böyle basit, klişelerle dolu bir şey yazabilmiş aklım almadı doğrusu.
üçüncü bölüm kısa ve yine tatsız tutsuz...
olmamış bu kitap. olmaması sorun değil. orhan pamuk'un canı sağolsun. onca güzel kitabın yanında bir tane de kötü kitap olabilir tabii, ancak ya bundan sonra bu tarz devam ederse? o zaman bir efsanenin sonuna gelmiş oluruz.