''ideal bir şekilde zihni açık, yani ideal bir şekilde 'normal insan', içindeki hiçlik'ten başka hiçbir şeye tutunmamalıdır... onu işittiğimi farzediyorum: ''amaçtan, bütün amaçlardan koparılmışım; arzularımın ve burukluklarımın sadece formüllerini muhafaza ediyorum. sonuca bağlama eğilimine direndiğim için ruhu yendim; tıpkı hayatı da, onun içinde çözüm aramaktan dehşete kapılarak yendiğim gibi... insanın seyri - ne mide bulandırıcı şey! aşk - iki tükürüğün karşılaşması... bütün duygular mutlaklarını salgı bezlerinin sefilliğinden alırlar. asalet varoluşun yadsınmasındadır, harap olmuş manzaralara tepeden bakan bir tebessümdedir yalnızca.''

çürümenin kitabı - cioran