ben epeyce kiskanirdim kitaplarimi. kitaplikta kalan bos yerlerinden rahatsiz olurdum. mesela simdi gidip bir paragraf okumak istesem okuyamayacagim diye dusunurdum. ta ki tasinirken yer sorunu nedeniyle ailemin evine biraktigim kitaplarimin artik orada olmadigini gorene kadar. bilmem kimler istemis, geri vereceklermis. annemin marifeti tabi. tasolarimi attiginda kizmamistim fazla, babamla birlik olup isi bir adim daha ileri goturdu ve deniz kabuklarim kendilerini copte buldular. kitaplar geri gelmedi fakat kalan esyalarim icin elimde kozum var. simdi evdeki butun fotograflarimi alip goturmemden korkuyorlar.