kitabı "ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" sorusuna buradayım cevabı ile kendisini saygıyla anarak bitirdim.

sekiz farklı öyküden oluşuyor bu öykülerin içinde benim en beğendiklerim beyaz mantolu adam, korkuyu beklerken ve babama mektup öyküleri oldu.

beyaz mantolu adam hiç konuşmayan, tepki vermeyen varlığı ile yokluğu belli olmayan birisi, beyaz mantolu adam öyküde bir nevi bereket tanrısı gibi veya ilham perisi gibi aktarılmış.

kitaba adını veren korkuyu beklerken öyküsünde kahramanımızın evde bulduğu yabancı kelimelerle yazılmış esrarengiz mektup sonrasında yaşadıklarını anlatıyor, uzun süren bu korkuyu bekleme durumu bir zaman sonra alışkanlık haline geliyor bu bekleyiş sonlandığı vakit kahramanımız büyük bir boşluğa düşüyor, bocalama döneminden geçiyor son olarak beklediği korkuyu kullanmaya başlıyor.

babama mektup öyküsü, bir oğlun ölen babasının ardından kendince hesaplaşmasını ve babasına karşı şikayetlerini, serzenişlerini anlatıyor. bu oğul babaya karşı ne kadar şikayet de etse aslında onun aynısı olduğu gerçeğini içtenlikle mektubunda belirtiyor.

bir de mektup öyküsü var bu öyküyü okurken sanki bir delinin anı defteri öyküsünü okuyor muşum hissine kapıldım.