klostrofobik öğeler taşıyan, mükemmele yakın bir film. hiç boşluk yok, aksayan, acaba dedirten bir an yok. ve bunların yanında güven duygusunun içinizde ne kadar sağlam kökleri olduğunu sorgulatabilmesi ile de çok çok iyi bir alt yapısı var. nasıl mı?

!---- spoiler ----!

hani bir çok yerde, yorumda sürpriz finalden bahsediliyor ya, benim için hiç de sürpriz bir tarafı olmadı o sonun. bir çok kişi, insanlığa güvenini yitirmemiş olanlar mı desem, filmin sonunda zavallı gaspard demeden çok önce, daha müdürün odasında, bir an kamera gaspard'a odaklandığında şerefsiz gaspard dedim ben. gaspard'ın satması değil, manu'nun taksiyi görecek kadar gidip dönebilmesini şaşkınlıkla takdir ettim. işte güvensizlik böyle bir şey; ya da insanoğlunu tanımak diyelim.

!---- spoiler ----!