sadece işlerimizi yapmaktan koşuşturmacalı gel gitli işlerimiz var. hep koşuşturuyoruz ve nedense hep bir geç kalmışlık var. hayat gidiyor ve mutluluk, umut, hayaller sanki nesli tükenen canlılar gibi. mutlu olmak yerine agresifliği, umutlu olmak yerine umutsuzluğu, hayallerimiz yerine şartlanmış hayat yollarını tercih eder olduk. mutlu insan göremez olduk. oturup konuştuğumuzda bizi umutlandıran, sevindiren mutluluk saçan insanlar gitti birbirleri için laf sallayan insanlar geldi sanki.

mutlu olmak şart, en zor zamanda bile kendimizi mutlu edecek birşeylere sahip çıkmalıyız kendimizle ilgili. mutluluk farkında olmasakta insanları birbirlerine bağlar; insan sevdiği mutlu olduğu yerde kalmak ister. işte tam da bu yüzden mutlu olan insanlardan olmalıyız ki birilerine ışık saçabilelim, derdi olanı mutlu edip onun mutlu insan özlemini giderebilelim.