bana sorarsanız pek çok açıdan; mutluluğun formülü kıyaslamamak.. bunu başarabilen kaç insan vardır bilmiyorum ama uzayıp giden hayat döngüsü içerisinde, mutluluğun bir hedef - varış değil de süreç olduğu kanaatine varan tüm beyinlerin ortak noktasıdır sanıyorum, " kıyaslamamak". pek çok insan, elinde ne var ne yok bakmadan daha; etrafındaki insanların sahip olduklarıyla kendini haşır neşir görüyor. okul, eğitim, para, mevki, aile hayatı, özel hayat, eş - sevgili, çocuk... diye devam ediyor bu. bu tip kişilerin genel duruşlarını incelediğiniz zaman da karşınıza genel olarak sürekli şikayet eden bireyler çıkacağı aşikardır. ben tersini görmedim gerçekten şimdiye kadar.

daha küçük bir çocukken hayatım, yaşam tarzımız, maddi durumumuz ne olursa olsun, etrafımdaki insanlarla kendimi kıyaslamamam gerektiğini keşfetmiştim. belki de aile ortamı da buna zemin hazırlıyordur pek çok konuda olduğu gibi. fakat insanoğlunun bireysel bazda aldığı eğitimler, yaşam mücadelesi içinde edindiği tecrübeler ve kat ettiği yol düşünülürse, bu durumu salt aile yaşamından elde edilen çıkarımlara bağlamak da tek başına doğru olmaz sanıyorum.

en başa dönecek olursam da "elimizdeki ile yetinmekten gocunmuyorsak" şayet, ( bunu bile basitlik olarak addedenler var) zaten etrafımıza da bakmaya pek zaman bulamayız .