-
youreads puanı (9.50)
-
drones albumunden, olmus diyebilecegim bir sarki. gitarin, matthew'un sesiyle costurmasi. bass ve davulun muazzam uyumu insana bayirlarda kosturma istegi uyandiriyor. aman dikkat edin drone'lar izlemesin sizi. ^:swh^
sozleri de soyle:
home, it's becoming a killing field
there's a crosshair locked on my heart
with no recourse, and there's no one behind the wheel
hellfire you're wiping me out
killed by
drones!
killed by
drones!
killed by
you rule with lies and deceit
and the world is on your side
you've got the cia babe
and all you've done is brutalise
drones!
war, war just moved up a gear
i don't think i can handle the truth
i'm just a pawn, and we're all expendable
incidentally electronically erased
by your
drones!
killed by
drones!
killed by
you kill by remote control
and the world is on your side
you've got reapers and hawks babe
and now i am radicalised
drones!
killed by
you rule with lies and deceit
and the world is on your side
you've got the cia babe
and all you've done is brutalise
you kill by remote control
and the world is on your side
you've got reapers and hawks babe
and now i am radicalised
here come the drones!
here come the drones!
here come the drones! -
muse böyle şarkılar yapmayı nereden öğrendi? babam pasta-yok ya babam pasta yapamaz benim. zâten yapsa da ben yiyemem ki uzaktayım... lan bu konuya nereden geldim şarkı başlığında ya.
dinleyelim, dinletelim.
insan elinden çıkmış olduğuna hayret edilen nâdide parçalardan. matthew'ün sesi de çok tatlı lan ayrıca. her zaman tatlı tamam da buradaki hâli apayrı. bir de bu şarkıyı dinlerken robot dansı yapasım geliyor. manyaklıktan herhal. ama ritim coşturuyor ya, kabul edin! -
absolution albümünde bir tane kötü şarkı olmadığını belirtmekle beraber önceki eserleri ile karşılaştırmadığımız sürece gayet iyi bir albüm. öfkeli ve protestan.
reapers ise kesinlikle mercy ile birlikte albümün en çok dikkat çeken şarkısı. turnede çokça iyi çaldılar ve harika atmosfer oluşturdular. (bkz: muse'un en iyi sahne gruplarından birisi olması) -
muse'ün en kötü albümünden bir parça.
progressive falan hikaye.
muse son albümle absolution tarzına dönmek istediğini belli ediyor ancak o albümde en azından birkaç sağlam şarkı vardı.
bu albüm ise fiyasko bence.
progressive ise bu albüm daha progressive bence:
(bkz: origin of symmetry)
ayrıca kendi klasında progresif sayılabilecek muse eserleri için:
(bkz: space dementia)
(bkz: unnatural selection)
(bkz: citizen erased)
(bkz: knights of cydonia)