görmezden gelmeye çalıştığım ama yok sayamadığım bir his. en sonunda kaygı benim evcil köpeğim oldu. köpeği aç bırakmamalı yoksa ısırabilir ancak bildiğim bu kaygıdan daha önemli kaygılarımız var. temelinde hayatta kalma savaşı yatıyor ve bünye iki seçenek sunuyor savaş yada kaç.
hayatta kalmak istiyorsan mücadele edeceksin. şunu çok iyi öğrendik bizim gibi ülkelerde ve biraz da ortadoğuya yaklaşıyorsan hayatlarımız pamuk ipliğine bağlı. dostların dahil seni aşağı çekebilirler.
ticarete atılıyorsan risk var, askerde komutan, şirkette patronlar var. onların da başka patronları var. memlekette baba, evde hanım var. tek tercihle değişen yada kura ile atanan bünyelerimiz var. hal böyle olunca serde kısmetçilik kadercilik başlar.
hayatın her alanında bu ve benzeri kaygılar birikir.
karnemizin hepsi pekiyi olması önemli ve takdir alma çabasına girerek çevremizden takdir görmek istiyoruz. zamanı geldi soğuk terler döktük, ellerimiz terledi, kalbimiz gümledi, yüzlerimiz kızardı. bu kadar yürek hoplatmaya değer miydi bilmiyorum. bir çoğumuz sınav sonrası kaydırma yapmışım dedi oysaki 3 sene kaydırmıştı, olabilir kaygı varsa kaydırmıştır.
kaygının tedavisi olabilir belki gamsızlık iksiri vardır. modern tıp kanserin bile tedavisini buldu kaygının mı bulamayacak ama ilaç firmaları para kazanmak istiyor ya izin vermiyorlardır.