oğuz atay'ın tutunamayanlardan daha beğendiğim asıl başyapıtı.

kendiyle hesaplaşmaları bitmek bitmeyen hikmet benol'un hikayesi.

!---- spoiler ----!

insanı derinden etkileyen birçok söz içerir:

''ölmek istiyorum güzel kalmak için yapabileceğim tek hareket bu.''

''insan kendini anlatmaktan bıkıyormuş.''

''insan bazı güçlüklerden, ancak onları unutmak suretiyle kurtulabiliyor.''

''insanlardan kaçıyordum bilge, sonunda onlarsız yapamayacağımı anladım.''

''kelimeler aldatıcıydı; bizi gerçeklerden uzaklaştıran küçük tuzaklardı.''

''beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.''

''oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşantımızla düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti.''

''beklenen geç geliyor; geldiği sırada insan başka yerlerde oluyor.''

"bir insanın, iyi kötü, ortaya bir eser koyması ne kadar zor, ne kadar takdire şayan bir gayrettir bilemezsin.
-ben ne koyuyorum ortaya albayım?" diye çekinerek sordu hikmet.
-kendini koyuyorsun evladım; daha ne koyacaksın..."

!---- spoiler ----!