farkli olmak uzerine yapilmis en guzel filmlerden birisi ki karekterin gercek hayattan olmasi ve otizm konusunda farkindalik yaratmak icin caba sarf ettigini bilmek filmi daha da degerli yapiyor. filmde her ne kadar bazi noktalar yonetmenin katkisiyla gercekligini yitirse de temple gradin bu yollardan gecmis ve hala insanlara farkli olmanin nasil birsey oldugunu anlatmakta. ses tonu, aksani, giyim tarzi ve hareketleri filmde birebir yansitilmis.

yakin zamanda temple gradin ile karsilasma serefine nail oldum. konusmasindaki konular ilgi alanim olmamasina ragmen bakis acisini, dusunme tarzini farkliligiyla nasil kullandigini gormek beni cok etkiledi. otizm ve farkli olmakla ilgili o kadar konusma yapmis olmasi, milyonlara hitap etmesinin bazi seyleri degistirecegini dusunuyoruz ama hala bireylerin farkliliklari goz onune alinarak duzenlemeler yapilamamasi uzucu. konusmasinda sahneye cikan temple eline verilen clicker'i kullanmak istemedi. bilgisayardan slaytlari degistirdigi zaman kendini daha rahat ifade ediyormus ve durmadan arkasini donerek slaytlara bakmak rahatsiz ediyormus. bu kadar basit bir degisikligi kendisine sormadan duzenleyen kisiler farkilik ile ilgili hala eksiklerdi. bilgisayar sahnenin arkasinda oldugu icin temple kendini sahnenin arkasina atti ve ordan yapti sunumu. tum israrlara ragmen de sahneye gelmedi. sunum bitince soru cevap icin sahnedeydi. sunum oncesi ufak bir duzenleme ile bu sorun giderilebilirdi ama ev sahipleri bunu dusunmemislerdi. universal design denilen olayda hala cok eksikler var. dunyamizi insaa ederken ortalama insani baz almak, farkliliklari gormezden gelmek vazgecemedigimiz bir olgu. umarim bu anlayis degisir ve cevremiz herkes icin yasanilabilir, ulasilabilir bir yer haline gelir. Temple'da bu konuda kendisi gibi otizmli bireylere, ailelere rol model olmaya devam edecektir ( cok yaslanmis olmasina ragmen).