neresinden tutsak elimizde kalacak sorunlar ve çözümsüzlükler.
nereden başlamak lazım? ilk emirden başlasak misal, oku deyince kendi sözde ideolojisinden başka bir şeyi okumayan insanlar var bir yanda, bir yanda daha da fenası okumaya dahi tenezzül etmeyen, güdülemeyecek dev/e/ler var. sonra sen kimsin ki neyi, kimi gütmeye çalışıyorsun diye sorması lazım insanın kendine; tam da o noktada içe kapanma başlıyor işte. ama o kadar derin ki yerin altı, görünen kadar ve çok daha fazlası var orada. önce inip, sonra o yolu tekrar çıkmak!

çıkmak lazım, derinliği yarılayıp bi çıkmak, sonra tekrar inmek lazım. çıkmak lazım ki anlatabilelim, hiç değilse deneyelim. deneyelim ki, çürümeyelim. ölelim ama tek ki çürümeyelim. yani okuyalım diyorum, en elzem sorun okumamak bence. her şeyi okuyalım ama hiçbirine inanmadan okuyalım. bir de okurken, sevgi duymayı yitirmeyelim, o da mühim.

edit: inanmak ifadesi yanlış anlaşılmasın. inanmaktan kastım körü körüne olmamasıydı esasen, sırf öyle söylendi diye okuyup inanılanlara ithafen. yoksa zaten okuyan insan, nasıl okuması gerektiğini de kendince çözmüş kişidir.

csumrn dürtükledi, hoop dedi sağolsun.)