nietzsche"nin tanrının ölümüyle (bir nevi de son insanın ölümüdür kastettiği) dirileceğine inandığı üst insan tanımıdır. nietzsche, “gott ist tot”, yani tanrı öldü diye ifade ederken, ölümü teistik açıdan ayrı tutar; nietzsche, tıpkı ivan karamazovun "büyük engizisyoncu" şiirinde bahsettiği gibi; tartışmamız gereken tanrının kendisi değil, insan gibi yaratılışından ikiyüzlü, bencil, kibirli ve aşağıllık mahlukatın kendi büyüklüğünden vazgeçip tanrıya ihtiyaç duyduğu andır, fikirine nazaran, işte o insanın artık tanrıya yabancılaşıp, onu öldürdüğüne işare eder.
insanı, hayvanla üst insan arasında gerginlikten titreyen ipe benzetir.

ve fikir nihayetinde, biraz da, isa karşıtı doğuştur.
pos bıyıklı yakışıklının düşlediği modeli anlıyorum, ancak ne o gün ne de yarın, bu o kadar mümkün değil. günahlarımızdan zevk alacak olgunluğa erişemedik üstad... ne de bedenimizin fevkalede güzelliğini görecek kadar açılmadı gözlerimiz...