sanırım kıymet verdiğim insanları yalnız bırakacağım düşüncesiyle son vakitlerimi huzursuz geçirirdim.
tabii olarak kişiye hiç ölmeyeceğini telkin eden nefsin bu acı fakat alemin hakikati olan durum karşısındaki yenilgisinin tezahürü neticesinde önce kabullenemezdim.

sonrasında ise bir idam mahkumunun son günü misali gerçekleşecek malum sonu beklemeye koyulurdum.