içimden uzun uzun cümleler kuruyorum, sonra bu konuşmaya bir kapanış gerek diyorum ve genelde bu cümle güzelce kapatıyor aklımın sahnelerini. bir zamanlar hayallerimden sonra gelirdi, şimdi gerçekleşmek üzere olup da gereksiz engellere takılan durumlarımdan sonra geliyor. hiçbir engel yokken, ben daha ne yapabilirim diye kendimi sorgularken, bu cümle çıkıp geliyor ve omzuma dokunuyor.. ah.