1. üç bölüm cosmos izledim, etrafıma "napıyo lan bu evrendeki toz zerrecikleri, işler güçler ne kadar da anlamsız nallahımmm" diye gözlerimi devirerek bakıyorum...fazla bilim beni nihilist yapıyor azizim
  2. ne kadar yoğun olursam olayım, ne kadar anlamlı bir işle meşgul olursam olayım, ne kadar şiddetli duygular içinde olursam olayım ya da ne kadar büyük sürprizlerle karşilaşırsam karşılaşayım ...

    özetle en dipten en tepeye ne yaşarsam yaşayayim içimdeki can sıkıntısı geçmek bilmiyor.

    hayatım, sanki başkasının hayatını anlatan, sonuna kadar izlemek zorunda olduğum sıkıcı bir film.

    düşünüyorum, çocuk eyler gibi kendimi bir şeylere heveslendirmeye çalisiyorum ama ı-ıh... ne anlayabiliyorum ne düzeltebiliyorum.