-
yolu uzatmama sebep olsa bile bazı yollarda yürümem,
bazı duraklarda inmem ya da binmem.
her maçta önce sağ direğe sonra sol direğe sonra üst direğe vururum. -
yolda giderken karo taşları birer birer atlayarak sınır çizgisine değmeden yürüdüğüm zamanlar vardır. -
kimsenin solunda yürüyemem. -
renklerinin uyumlu olmadığını düşündüğüm yiyecekleri bir arada tüketmem
örneğin, yeşil ve kırmızı çok uyumsuz iki renk bence. ve marul salatasına domates doğrandığında asla yemiyorum. zaten tadı da berbat oluyor. -
bitirdigim herhangi bi sise icecegin uzerindeki etiketini yirtmadan cikartmaya calismak ve icecek bittiginde kagidi icine atmak. son donemde meyveli sodalarda cok yapmaya basladim, sise bitmeden kagit cikacak abi. -
bacaklarımı kontrol edememek. evet.
not: şimdi diyeceksiniz ki o kadar at gibi hatun bacakları varken senin k*llı bacağına mı kaldık. aslında ben de böyle düşünüyorum zaman zaman. bacak bu, neyine oynuyorsun? -
ütü yapmayı sevmek. -
çocukken şehirler arası yolculukta yol kenarındaki ve ortasındaki lambaları sayardım. iki lambalı olanları sayardım, eğer tek lambalı gelirse serinin bozulduğunu düşünür iki lambalıları saymayı bırakır tek lambalılara geçerdim. sayıyı unuttuğum zaman belli bir tahminle mesela 5 dakika önce bilmem ne binasını gördüğüm yerde şu sayıda kalmıştım diye inat ederdim kendimle ve oradan an itibarı ile bulunduğumuz yere kadar şu kadar sayı olsa diyerek tahmini bir ekleme yapar saymaya devam ederdim. içimden bir ses sürekli uydurdun uydurdun derdi, ben de sürekli hayır orada o sayıda kalmıştım derdim. bazen ya yanlış sayıyorsam ve lambaların sayısı farklıysa diye düşünürdüm ve bundan dolayı vicdan azabı çekerdim. -
yolda ortadan yürüyememek (istiklal caddesi gibi geniş caddelerde, hep kıyıdan kıyıdan) ,
bir mekanda sırtımı duvar tarafına vermeden oturamamak,
evin içinde kapıyı görmeyen bir konumda oturamamak,
amfide en kıyılara oturmak. -
okuduğum kitabı odanın herhangi bir yerinde farkedince hemen yüzüme dayayıp hızlıca sayfalarını çevirmek.
rahatlıyorum nedensiz