cizre'de öğretmenlere "çıkın" smsleri geldiğinden bu yana mülk edinmekten korkuyorum. bir gün bize de gidin derlerse; babamın köyüne yerleşebilir miyiz, arabamızdaki benzini nasıl kullanırız, ekip biçecek suyumuz olur mu, geride evimi bırakıyorum ama içinden eşya alabilecek miyim gibi kaygılarım oldu.
bankada para tutmamak dahil evde stoklamaya varan, üstüme başıma tek parça bir şey almamakla perçinlenen bir haldeyim.
ankara kızılay patlaması ardından, gidip perdeyle ayrılmış şehrime baktım: sizler ve bizler idik...
durumum bu ve daha fenasıdır.