şu ana kadar hayatıma giren beş kadına bakılırsa pek de yanlış olmayan bir tespit, üçü üzerinde bu maço diye tabir edilen tavırlar sergiledim ve bu üçü ile uzun ilişkilerim oldu. yaklaşık bir yıl, iki sene ve dört yıl toplamda epey zaman harcamışım yalnız ya şimdi fark ettim. ^::)^

edit: 28 yaşımda olduğuma göre ve son 3 yıldır sevgilim olmadığını hesaplarsak, benim şuan neden yalnız olduğum ortaya çıkıyor. ayarı kaçırıyorum ben.^::)^

edit 2: yalnız şöyle bir durum var. ben böyle olmamama rağmen adeta onlar istiyor. bir örnek vermek gerekirse, kıyafetlere karışan biri değilim ve bana bir yere gideceği zaman ''şunu giyeceğim izin veriyor musun ? '' diye sorması beni şaşırtıyordu. bende anladım ki onu sahiplenme mi istiyor. bende yalandan bazen sanki ona karşıymış gibi davrandığım oluyordu. sonuncusu doğru kadındı ama biraz benim aptallığım ve birazda hayat şartları bitirdi.