açıkçası başlamaktan hep korktum ağır gelir, uzun gelir tamamlayamam sandım. ama yanıldığımı ve aslında okumakta çok geç kaldığımı anladım kitaba başladığım gibi.

okulda okuma saatinde (ortaokul) bir arkadaşımın elinde görmüştüm ilk, sonra hep (hobbit ve yüzüklerin efendisinden iyice haberdar olunca) o zaman ne anladı ki ondan, gösteriş mi yapıyordu diye düşündüm. hakkını yemişim kızcağızın asıl o zaman okusaydım keşke diyorum şimdi.

kitap için ; çok çocuk masalıymış gibi de gelmedi bana, belki büyüklere masallar... veya en güzeli bence "ilkgençlik yıllarına masallar"

ama şu bir gerçek her akşam serüvenin ayrı bir parçası olmak üzere çocuklara anlatılabilecek ve bilmiş oğlandan "vuuu anne ne biçim de masal" tepkisi alınabilecek özellikte. ben gelecekteki çocuklarımda bir deneyeceğim bunu.

kitabı henüz bitirmedim, çeyreğinde falanım. ama şimdiden bayıldığımı söylemeliyim. bir yandan serüvenin devamını merak ederken bir yandan hiç de bitmesin istiyor insan.

ben de filmi önce izleyenlerdenim, aslında yalnızca 1. filmi izledim. ama bu durumun karakterleri ve mekanları kafada canlandırmak için aslında bir avantaj olduğunu düşündüm okurken. aksi halde fantastik edebiyata fazlasıyla uzak olan ben için canlandırma işi oldukça zor olurdu.