bir bekleyen, bir beklenen, bir de akıp giden bir zamanın varlığını gerektirir.
bekleyen yokken, beklenen ve zaman var, ama beklenen, beklenen olamaz.
beklenen yokken, bekleyen ve zaman var ancak bekleyen, bekleyen olamaz.
zaman yoksa, beklenen ve bekleyen mantıksal olarak var olamaz.
işin ilginç yanı hem zaman hem de ayrım (bekleyen ve beklenen ayrımı) yok edildiğinde yaşanır. birbirine bakan ve birbirinde daima birbirini gören birileri ortaya çıkar. gözlem, şahid olmak vs ne derseniz deyin bu olgu ancak kendinizi ayırdığınızda ve süreç işlediğinde mantıksallaşır.
bu evren bir kitaptır. kelimeleri kim var ettiyse onu anlatır. zaman ise sadece okunmuş ve okunacak olmaktır. şimdiki zamanın içerisine girmek ise mümkün değildir. denedim, ordan biliyorum.
önemli olan ne biliyor musunuz? ne beklemek, ne de bekletilmek. önemli olan bekleyenin neden beklediği, bekletenin neden beklettiğidir. ben beklenen olsaydım bekleyenin neden beklediğini sorardım.
işin daha garip tarafı beklenen ve bekletenin kendi bakış açılarıdır. şu halde bekleyen pekala beklenene, beklenen de pekala bekleyene bir bakış açısıyla dönüşebilir. şimdi
anaaa, kafa gitti lan.