Kimdir?
ülkü tamer, (d. 20 şubat 1937, gaziantep), türk şair, oyuncu ve çevirmen. robert kolej'den 1958 yılında mezun oldu. yayıncılık, oyunculuk ve çevirmenlik yaptı ve 1950'li yıllarda ortaya çıkan ikinci yeni şiir akımının önde gelen temsilcilerinden biri oldu. ikinci yeni'ye, bu akımın ana karakteristikleri oluştuktan sonra dahil olduğu halde, kendine özgü imge dünyası ve süssüz, sade söyleyişiyle dikkati çekti. çoğunlukla keskin bir ironiyle örülmüş derin acıların ve beşeri trajedilerin dile geldiği şiirlerinde 1970'lerden sonra toplumsal duyarlıklar da öne çıktı. ilk şiiri 1954 yılında avni dökmeci'nin yönetimdeki kaynak dergisi'nde yayımlandı: "dünyanın bir köşesinden lucia". şiirleri 1954'den itibaren kaynak, pazar postası, yeditepe, yeni dergi, papirus, sanat olayı gibi dergilerde yayımladı. 1967'de yeditepe şiir armağanı'nı kazandı. "ikinci yeni'nin, çağdaş ingiliz şiirini yakından izleyen, çevirileryapan, batı etkilerine açık bir şairiydi. özellikle 1960'ların ikinciyarısında yazdıklariyla kapalı şiir anlayışının kusursuz örnekleriniverdi. toplumsal sorunlara yönelirken de şiirin düzeyini düşürmedi." (memet fuat, 1985) ayrıca ahmet kaya 'nın başkaldırıyorum ve an gelir albümünde seslendirdiği "gül dikeni" ve "üşür ölüm bile"nin bestecisidir. zülfü livaneli´nin seslendirdiği "memik oğlan" ve tabii ki "güneş topla benim için" ve grup yorumun "düşenlere" türküsünün de söz yazarıdır.
-
ülkü tamer sözlüğü:
acı: on iki ayın mor kanatlı kelebeği
buz: gölün tavan arası
ceviz: sincapların sandık diye açtıkları kutu
çit: çimen saati
düğüm: kuşların yüreğindeki patika
elmas: ayışığının sesi
fırıldak: rüzgârın çocukluğundan bir anı
göktaşı: meleklerin kırık oyuncağı
ğ: alfabenin ıssız deresi
haydut: ağaçların üstünde dörtnala giden adam
ıhlamur: hasta böceklerin başucu ağacı
inci: deniz diplerinin kırağısı
jüpiter: yüzyıllar önce yola çıkmış bir kirpi
küskünlük: yaprakların yere düşerken rastladıkları komşu
leke: karın üstüne damlayan serçe kanı
masal: gürgenlerin çocuklara söyledikleri ninni
nöbetçi: kovuk başlarında biten mantar
okyanus: yeraltından fışkıran gökyüzü
pas: güz bulutlarında donan yağmur
rıhtım: toprağın taştan kılıcı
saçak: kumruların şemsiyesi
şapka: orman cücelerinin tüylü evi
takvim: yılların kıyısında dolaşan kayık
uyanış: şafağa altın boşaltan bakraç
üçgen: kış gelince yağan piramit parçaları
vadi: coğrafyanın atlara armağanı
yılbaşı: korunun sonunda başlayan koru
zebra: üvey kardeş