hazır bir darbe teşebbüsünü yeni atlatmışken, darbenin en büyük mağdur gruplarından birisi zorunlu askerlik hizmetini yapmakta olan ve emre uymak dışında hiçbir şansı bulunmayan, hem darbecilerin hem de darbe karşıtlarının şiddetine maruz kalan askerler iken, ordunun küçültülmesi ya da profesyonel ordu tartışmaları devam ederken, neden vicdani reddi tartışmıyoruz?

bu ülkede zorunlu askerlik çağına gelmiş kaç kişi gönüllü olarak askere gitmek ister ki? ben illa askerlik yapacağım, hayatımın en verimli çağlarını heba edeceğim, sürünüceğim, komutanların psikopatça yaklaşımları yüzünden travma yaşayacağım, "eğitim zayiatı" olacağım, ne idüğü belirsiz bir savaşta "şehit" olacağım diyecek emin olun hiç kimseyi tanımıyorum. illa askerlik yapmak isteyen varsa da buyursun profesyonel orduya. bırakalım günü kurtarmak dışında hiçbir işe yaramayan ve adaletsiz bedelli askerlik gibi uygulamaları artık bu işe kalıcı bir çözüm bulalım. vicdani ret hakkı, birleşmiş milletler insan hakları komisyonu ve avrupa parlamentosu tarafından kabul edilmiş temel insani bir haktır. çok geç kalmadık mı bunları tartışmaya?

isterim ki bir kosta rika olalım orduyu tamamen lağvedelim ama bunu şimdilik rüyalarımda görebilirim sanırım.