milenyum ve yakın öncesi fanzinler, avangard yazı ve görselleri a4 samimiyete siyah beyaz serpiştiren, popüler dizgi ve literatürün reddiye timsaliydi. salt öfkeden kardelen gotik tezahür vakitlice mesnetsiz, vakitlice yenileşimci olabiliyordu. öyle ki entelektüel coşku; vıcık otuzbir muhabbetiyle seksizme sözüm ona parmak basarken; dönemin başbakanı tansu hanım'ın oğlunun nizamiye sefasına atıfla "gece kondu çocukları dağlarda nöbet bekler, başkasının çocuğu yat üstünde karı öper." gibi cinsiyetçi sosyalist punk ezgilere sahne olurdu. olsun doksanlar güzeldi. niyetten şüphe ettirmezdi.

memleketteki cümbüş her geçen gün katmerlerince, darbe artığı o götü boklu doksanlar bile timya oluyor işte.

ben louis ck'nın işlerini bu fanzinlere benzettim. kimi eşitlikçi, kimi seksist; kimi amerikanvari, kimi sosyalist; kimi dilin kemiği yok, kimi oportünist.

metin yazarlığını yaptığı baskets hariç; lucky louie, louie ve horace and pete dahil tüm uzun solukluları birbirinin tekrarı. esasen tekrarı demek haksızlık olur. gözle görülüyor ki her yeni işinde prodüksiyonu, kurguyu ve kamerayı geliştirmiş. ama altlık, temas yüzeyi ve dert aynı. hatta kimi şaka ve değinileri faklı işlerde metnine kadar mükerrer.

yazdığı metinlerde kendi deneyimlerinden oldukça beslenmiş. hatta sürekli kendi hikayesini anlatıyor. bunun yanında kayda değer bir tespitçi. kendinin erilliğinden mütevellit metinlerinde eril bir dil hakim. fakat;

bu abimizin fanzinlerle olan yakınsak ilişkisi, siyaseten kafa karışıklığının yanı sıra bağımsızlığından da ibaret. louie tüm işlerini sadece kişisel web sitesinden yayınlıyor/satıyor. haliyle ana akımdan sıyrılıp kendi bok çukurunda oynuyor. tüm karakterler ağzına, eline ve genitaline geleni esirgemiyor.

ben samimi ve eğlenceli buldum.