önceden olan bir hayalim vardı. ama son günlerde o dahil tüm hayallerimden adeta vazgeçmiştim. gün boyu evde oturup defter doldurup müzik dinlemekten başka bir şey yapmıyordum. öyle ki bir ara intiharı bile düşündüm. hayattan, insanlardan öylesine bıkmıştım ki her şey herkes üstüme üstüme geliyor gibi hissediyordum.

işte tam o anda bir kahraman çıktı geldi resmen. son yazılarımdan tahmin edersiniz kim olduğunu. bir insanın hayatına yapılabilecek en güzel dokunuşu yaptı. kendime olan güveni yerine getirdi, insanları önemsememem gerektiğini bana öğretti, hayalimi tekrar hatırlamamı sağladı. ve hatta hayalimi bir üst seviyeye taşıdım. belki ulaşılması güç bir yerde olsa bile hayalime daha bir bağlıyım artık. ve bunu kimseyle paylaşmayacağım da. ta ki gerçekleştirene kadar. çünkü o kahramanın da dediği gibi, her adımda yere düşeceğim ve insanlar sadece eleştirecekler, kimseyi umursamadan kendi başıma ayağa kalkıp devam etmem gerekecek. gerçekleştiremesem bile çocuklarıma büyük bir hayal ve miras bırakmış olacağım. bir şeylerin temellerini atarak ayrılmış olacağım bu dünyadan.

dünden beri farkına vardığım en önemli şey kısacası şu. yaşamayı sevin. çevrenizdekilere zarar vermeden, onları üzmeden yaşayın ama kendiniz için yaşayın. bu hayata bir kere geliyorsunuz. değerinizi bilin. potansiyelinizi fark edin. yapabileceklerinizin limiti olmadığını fark edin. ve hedefi en üste koyun. en büyük olmayı hayal edin. che guevara'nın da dediği gibi "gerçekçi ol, imkansızı iste".

hayallerinizin peşinden koşmaktan vazgeçmeyin. istediğiniz üniversiteyi istediğiniz bölümü okuyun, hayallerinizi gerçekleştiremeden bu dünyadan ayrılırsanız yaptıklarınız sizi hiçbir zaman mutlu etmez.

herkesin benimki gibi bir kahramanı olması dileğiyle.

mutlu olun, mutlu edin, hayal edin, müzikle kalın.