bir aşk filminden ziyade psikolojik gerilim. anlattığı neredeyse psikopat ilişkinin sivrilmelerini anlatmak ve karakterler üzerindeki etkisini hissettirmek açısından oldukça başarılı.
filmde tony'nin kardeşi dışında kimseyi sevemediğimi belirtebilirim. georgio daha en başından fazla özgüvenli tavırları ve gülüşü, derinliksiz hedonist burjuva yaşamıyla beni itti. tony ise karşısındaki insanın ona zarar veren ve onu psikolojik açıdan harap, ezik, itaatkar ve bağımlı hale getiren her hareketinde ona daha fazla teslim olması ve bağlanmasıyla beni delirtti.
yani ya ben hiç aşık olmadığım için böyle düşünüyorum ya da anlatılan gerçekten "aşk" değildi ve sadece hastalıklı bir ilişkiydi.

!---- spoiler ----!

açıkçası pek çok noktada karakterleri anlamakta zorlandım. georgio'nun bitmek bilmeyen, yer yer oha dedirten ve tony tarafından neredeyse sürekli kabul edilen istekleri (çocuk yapalım, adı simba olsun, eski sevgilimle ilgilenmem lazım hatta biraz bize taşınsın (!), ben biraz başka evde takılayım 24 saat seninle sıkılıyorum vs.) insanı çıldırtacak cinsten.
arabadaki boşanma konuşması ve georgionun tony'i hırpalayarak tehdit etmesinden sonra mahkemeden mutlu mutlu boşanmış şekilde çıkmaları ve ilişkilerine devam etmeleri yine "nasıl yani ?" dediğim kısımlardan.
sonuç olarak final de aynı sinir bozuculuktaydı ve ben "size müstahak!" diyerek teyze modunda salonu terkettim.

!---- spoiler ----!