uzayın bile sonu olduğunu öğrenince, sonsuzluk o zaman anlam kazanıyor.
bilmem kaç milyar ışık yılı uzaklıktaki gezegen, toplu iğne başı kadar bi sisin içinde. ve o siscikten milyonlarca var. azıcık geriye çekiyorsunuz kadrajı. o milyonlarca olan siscik de bir ufacık siscik. gördüğün her şeyden milyonlarca var ve o milyonlarcadan da milyonlarca var.
bu milyonlarca olan şeyleri ve onlardan da milyonlarca olan şeylerin uzaya oranı %10 bile değil. aklını kaçıracak kadar bir boşluk yani.

şimdi bi saksının düğmesini on durumuna getir, aklını kaçırtacak bir boşluk bile sonsuz değilken, bi sonsuzu düşün. düşünemedi?

öyle seviyorum salak, düşünülmez sonsuz kadar.
kime diyorum?