sertab'ın falsetto ile çıktığı notaya benim de çıkabildiğim şarkı.
hatta arkadaşın evinde kalıyoruz bir gün.
dedim bu notaya ben de çıkıyorum.
bunlar başladılar gülmeye, benle taşak geçmeye falan..
sonra beni ezmeye çok meraklı arkadaşlarım söyle lan falan demeye başladılar.
dedim müziksiz söyleyemem falan. tamam dediler açtılar müziği. ulan ben de gerildim ya çıkamazsam falan diye.
neyse yarısını sallayarak sözleri söyledim girdim şarkıya.
malum patlama noktasına gelince başladım çığırmaya (izdivaç programındaki salak gibi değil ama harbi aynı nota) bunlar bir göt oldular. noldu lan dedim. hemen kıvırmak için sanki bir gideri var gibi falan yaptı hemen. dedim siktir lan aynı nota işte falan.
anım budur şarkıyla ilgili.
zaten falsettomun sağlam olduğunu ilk defa bu şarkıyı başka bir arkadaşın evinde öylesine söylerken keşfettim. söylerken arkadaş "oha lan nasıl çıktın oraya ?" falan edince ben de şaşırdım nasıl yaptım lan falan diye.
diyeceğim o ki sesim kötü diye bir şey yok.
sesimi tanımıyorum ve kontrol edemiyorum diye bir şey var.
yalnız falsettodan sonraki göğüs sesine çıkamıyorum orası ayrı.
bkz: kendini manifesto etme aracı olarak youreads