üniversite son sınıftayım büyük bi ihtimal final haftası yaklaşıyor. kütüphanede akşamı ettikten sonra kaldığım yurda dönmek için yollardayım.
tam yurdun sokağına girdim sağ kaldırımdan çıkıyorum karşı kaldırımdan da ellerindeki poşetleri taşımakta zorlanan yaşlıca bi teyze iniyor.
dedim git yardım et phoebe teyze nereye gidecekse al taşı poşetleri.
p:ben
t:poşetleri taşıyan yaşlı teyze
p: iyi akşamlar teyze. poşetlerin ağır gibi istersen gideceğin yere kadar taşımana yardım edeyim.
t: yok kızım çok saol gideceğim yer yakın zaten. ne iyi bi kızsın sen
p: ehü ehü çok saolun :p
t: okuyor musun kızım
p: evet
t: nerede kızım?
p: gazide teyze
t: iyi kızım iyi benim de kızım var gazi mezunu. bölüm ne kızım p: hukuk
t: iyi kızım iyi benim kızım da anaokulu öğretmenliği okudu eee kaçıncı sınıfsın sen
p: son sınıfım teyze. nasipse ben bitmeden okul bitecek
t: eeee buldun mu birini bari p:???? anlamadım t: birini diyorum buldun mu
p: hık mık şey yok teyze bulmadım kimseyi
t: ama kızım sen çürüklere kalmışsın :o
p: çürük derken teyze ?? :/
t: iyi çocuklar hep kapılmıştır be kızım. kalanlar da şimdi hep çürüktür. tüh iyi birine de benziyodun neden böyle oldu ki? yemin ediyorum ben de bi an düşündüm neden böyle oldu diye de sonra çabuk geçti :d
p: napalım nasip teyze :(((
böylelikle litaritürüme çürüklere kalmak deyimi eklenmiş oldu. o sevimli teyze bu satırları okur mu bilmem ama umarım her neredeyse iyidir :)