ogrenciyken bir kere is gorusmesine gitmistim, sikintili gecen otobus yolculugundan sonra (sikintidan kastim, bayaa bi corak araziden gectik, sanirim tum istanbulun coplerinin atildigi yeri gordum falan, otobusun cogu koylu giyimli teyzelerdi vs.) is gorusmesine varip, adamin tum isi bana tane tane anlatmasini dinlenmek icin dinleyip lafa "oncelikle sunu soyleyeyim ben buraya gelmem" cumlesiyle baslayip adami şok ettikten sonra gerekli aciklamalari yaparak, ogrenci oldugumdan, istanbul ici sonucta ne kadar uzak olabilir ki diye dusunerek yola cikip yolda ha geldik ha gelecez diye sabrederek buralara kadar geldigimi aciklayarak ve yine de tanistigimiza sevindim, buralari ogrenmis oldum diye veda ederek ayrildim ve de arkama bakmadim bile. on yuz bin milyon yillardir istanbuldayim, beylikduzune ilk ve tek gidisimdi, insallah sonmustur da. bi ara akim vardi beylikduzunden ev almak diye. cok arkadas gel sen de al bak fiyatlar firliycak falan diye. ben bi daha o kadar yol gitmem, istanbul falan degil orasi diye hic girmedim o islere. iyi ki de girmemisim. satmak isteyince kolayca satamiyor simdi bi arkadas(bir bucuk yildir istedigi fiyati bekliyor) , oburuyle de istanbula gelirse gorusuyoruz. zor yani, ölen olursa belki cenazesine giderim.