"bana ait tek odanın penceresi hep karanlığa bakar. o yüzden geçmişimi de göremem geleceğimi de. zifiri bir hayatın içinde hem kalabalık, hem yalnızlık.

sorsanız şehri severim aslında. kocamandır, renkli ve cazibeli. vaatlerle doludur sanki. ama sanki. o yüzden başım döner, gözlerim kararır, aşklarım da, cinnetlerim de hülyalıdır.

hapishanelerinde yatarım. üzerimde bombalar, cebimde silah, düşler kurarım. yenemediğim şehri havaya uçursam. sevişmediğim erkekleri paramparça etsem. doğuramadığım çocukları kalplerinden bıçaklasam. geldiğim dağların türkülerini söyleye söyleye çıksam mahkemelerine. şehir mi yaman, ben mi yaman?

karanlık mahallelerine daldığım olur bazen şehrin. kadınlar siyah, kapkara. ilahi bir yalanın içinde yuvarlana yuvarlana, bütün mezarları teker teker ziyaret ederim. bildiğim bütün dualar yağmur olur başımdan aşağı akar. her şeye inanırım o an... en çok da cehenneme, kabir azabına, günahların peşimi ne bu dünyada ne de öbür dünyada asla bırakmayacağına... baştan aşağı bizzat günah olduğuma.

şehri avucumun içine alsam, elimde bir bez, her yanını ovalayıp parlatsam... şehir tehditten arınır mı? binbir çeşit kadınlık hali yepyeni bir kadere kavuşur mu?

bu şehir yüzyıllardır erkektir ve kadınları sevmeyi bilmez.

işte bu yüzden, bu şehirde ben her gün kendimi defalarca öldürürüm. bomba olur patlarım; kulesinden, köprüsünden aşağı atlarım. elimde bir bıçak her yerime saplarım. tavandaki bütün ipler kendimi asmam için sallanır. arabalar önlerine atlamam için yol alır. denizinde, lağımında, çöpünde kimliksiz cesedim. kimsesizler mezarlığında daracık çukurlara sığar dev cesaretim."

***
deli kadın hikayeleri - mine söğüt