ilkokulda bir belalım vardı benim , sürekli benimle uğraşır hayattan bezdirirdi. ceketimi alıp kaçmalar , saçımı çekmeler , üşenmeden silgi tozu biriktirip saçıma atmalar... o zaman küfür de bilmiyorum tabi ama sövüyordum ona eminim. sonra bir gün yılbaşı yaklaştı. arkamda oturan bu eleman hala benimle uğraşıyor ama daha bi durulmuş halde. dedim herhalde pili falan bitti. çekiliş yapılacak dedi öğretmen. kura çektik , haftaya hediyeler gelecek.
hediye günü sınıftayken farkettim ki benim eleman 3 gündür benimle uğraşmıyor. öldü mü acaba diye arkamı dönüyorum sırada oturuyor tam arkamda işte. niye uğraşmıyor bu ya oldum açıkçası. son ders saatine kadar hiç ellemedi beni. şaşkınlıktan ölmek üzereyim ama. hediyeleri verme zamanı geldi ben hediyemi verdim , bana gelecek hediyeyi bekliyorum. en sona kaldım. kimse almadı herhalde bana diye üzüldüm baya baya. sonra bu arkadaş geldi elinde hediye paketi , kıpkırmızı olmuş , bana verdi. bir açtım ki içini müzik kutusu. ortasında balerin. minik minik çekmecelerinde papatyalar , bana attığı silgi tozları , bir de saçımdan çekip aldığı minik mavi tokam.. nasıl da utanmıştı sarılıp teşekkür edince..
ilk aşkım olur kendisi. şehirden taşındıktan sonra okula uğradığımda beni unutmadığını gördüğüm , ilk öpücüğümü veren çocuktur. adını bile unutmadım , bu da böyle bir anımdır.