filmi yıllar önce 2 kez seyrettim, kitabını okudum. hatta devam kitabı porno da iyi. kitabı takvim yaprağı ile kaplamışlığım da var. seyahat ederken otobüste filan sorun yaşamak istemedim.

insanlar genelde önce kitap sonra filmini izlemeli derler. ben önce film sonra kitap okumalı diyenlerdenim. (sebebini bilmiyorum) filmi izledikten sonra kendi hayal gücüme bırakmadan karakterlerin yüzlerinin doğrudan film görüntüleriyle canlanmasını seviyorum. filmdeki özetlerden sonra kitaptaki detayları farketmek de daha güzel bir tat bırakıyor. dikkat dağılsa dahi filmden konuya aşina olmanın getirisi sayesinde kitabın içine yeniden dahil olunabiliyor. trainspotting için de bu görüşüm geçerli.

trainspotting zaten dany boyle tarafından çok çok başarılı bir şekilde çekilmiş. misal bir irvine welsh kitabından uyarlama filth - jon s. baird malesef çok başarısızdı. trainspotting'e dönersek filmin uyuşturucu göndermeleri bazı ülkelerde tartışmalara yol açmakta, bizim ülkemiz de buna dahil. ben buna katılmıyorum, film uyuşturucu iyidir yada kötüdür demiyor, film bir durumu anlatıyor. üstelik bunu gerçekçi bir dil kullanması wc sahneleri ve rehabilitasyon merkezi uçuşu gibi görselleri ile tokat etkisi yaratıyor. asıl işlenen konu arkadaşlık, kuzey insanı, dost kazıkları gibi her yerde görmeye alıştığımız ilişkileri akıcı bir dil ile anlatımı.

danny boyle'un müzik ile olan deneyimini bilmiyorum ama film konusu dışında müzikleri ile unutulmazlar arasında yer alıyor. bunlardan ilk akla gelen tartışmasız perfect day- lou reed bir diğeri born slipy - underworld sadece bu şarkıları hazmedebilmek için bile film izlenmeli. eğer filmin uyuşturucu göndermeleri üzerine bir özendirme durumu tartışılacaksa olması gereken sanırım yaş sınırı. filmler ve kitaplar üzerinden tartışmalar yerine bonzai'ye karşı okulları nasıl koruruz bunun hesabını kitabını yaparsak çok daha başarılı oluruz.