5 yildir baska ulkede yasiyorum. en cok neyi ozluyorsun dediklerinde ailemi, sehrimi, sevdigim yemekleri sayiyorum ama hep unuttugum birsey oluyor. bayramlar, gelenekler, insanlar, ezanlar, selalar, kavgalar, dovusler... ulkeyi butun olarak ozluyorsun ne kadar kizsan da kufur etsen de nefret ettigin seyler bile ozleniyor. biraz garip gelecek ama bu siren sesini ben unutmustum. birkac haftadir 10 kasim ile ilgili bir etkinligin hazirligini yapiyordum, yabancilara 10 kasim'i nasil anlatirim diye hazirlik yapiyordum. birkac video ve belgesel hazirladim. kucukken bu siren sesinden o kadar cok korkardim ki bana olumu hatirlatirdi. saat suan 10'u 5 geciyor. bir saat once yani 9'u 5 gece icim sizladi. formlarda dolasirken bu video ile karsilasinca aslinda neyi ozledigimi hatirladim, gozlerim doldu. ben bu sirenin yarattigi ozlemi, olumu, hasreti ozlemisim. siren calarken saygi duyanlari, umursamayanlari, nefret edenleri, aglayanlari, dalga gecenleri yani herkesi ozlemisim. bizi biz yapan zaten bu catismalar. bu catismalar olmasa bu kadar ozlemezdim. bazi borclar odenmez evet ama borclu olmanin verdigi ruh hali ve basinin one egilmesi o borca olan saygini gosterir. benim boynum bukuldu, bu borcu odeyemem ama borcun ustumdeki agirligi hayata tutunmama yetiyor.