son izlediğim 3 film (3 kadın filmi diyebiliriz) içinde en sert olanı buydu.

(bkz: juileta - pedro almodovar)
(bkz: ah-ga-ssi - chan-wook park)
(bkz: elle - paulverhoeven)

isabelle huppert benim pozitif elektrik alamadığım donuk bakışlı bir aktris. oyunculuğuna laf etmek ise haddime değil. filmi izlemeye başladığımda bir fransız filmi ile aynı karede ps4 görüntülerini göreceğimi açıkcası düşünmemiştim. yönetmenin total recall ve robocop filmlerini yöneten kişi olduğunu bilmiyordum. isabella huppert'i ise sadece pianist filmi ile tanımıştım, benim için bir juilette binoche etkisi yaratmasa da saygı duydum. yönetmen bilim kurgu'ların dışına çıkıp bir avrupa filmi çekmek istemiş ve bunu da başarmış. bunu başarabilmek için isabella huppert seçimi yerinde bir karar olmuş.

elle için; fransız balkonu, fransız şarabı ve en önemlisi fransızca'nın insanı baymayan huzuru olsa da temposu yüksek sert bir film. isabella huppert için al bu filmi sırtla demişler, o da öyle bir sırtlamış ki "hani marjinal bizdik" çıkışı bile yapabilecek cesareti bulamadım. filmin konusu için tecavüze uğrayan bir kadın ekseninde gelişen olaylar dile geliyor. tecavüz hassas bir konu, hakkında yazarken bile iki kere düşünmek gerekir. ancak filmde o kadar hassas konular işleniyor ki tecavüz travması bile filmde arka planda yer alabiliyor.