''herkesin istediği gibi yaşadığı o uzak ülkenin özlemini duyuyorum. belki de bu ülke çok yakın. uzak olduğunu nereden çıkardım? belediye otobüsüyle filan gidilebilir oraya. gene kapılarını çalıyorum. soruyorum: burada da eskiden nasıl tanınmışsam öyle davranmak zorunda mıyım?''

oğuz atay, tutunamayanlar (sf.669)