sanki insanlar benim ait olduğum dünyanın kenarından teker teker düşüyorlar. hepsi de durmadan ilerliyor ve ansızın yok oluyorlar. bir yerlerde dünyanın sınırı türünden bir şey olmalı. bense her zamanki gibi günlük, sıradan yaşamı sürdürüyorum. özellik bulunmayınca, dün, bugün ve ertesi gün arasındaki ayrım giderek az hissedilir oluyor.
haruki murakami, zemberekkuşu'nun güncesi