asosyallikle ilişkiklendirilmesi gerekirse; asosyalliğin sonucu değil, sebebidir diyebilirim.
edinmiş olduğum sanal arkadaşlara/dostlara karşı daha rahat açılıyorum, onlar bana daha rahat açılıyorlar. uzağız, içgüdüsel olarak insanı dürten zarar verme korkusu oluşmuyor, rahat oluyorum iletişim halindeyken. bu sanal arkadaş isimli kişilerle her daim sohbet içerisinde bulunup, bir şeyleri paylaşırken; 6 ay sonra yolda şans eseri karşılaşıp "ooooo kardeşim naber yaaa" zevzekliğiyle, "yalnız değilim çok arkadaşım var" yalanına düşmüyorum. ha bu rahat olabildiğim kişilerle nadiren olsa normalde de(*:gerçek gerçeklik) karşılaşıyorum ama onları direkt sanala çekiyorum.

sanalda karşınızdakileri istediğiniz ölçütte hayatınıza sokuyorsunuz, kimse bilmemesi gereken bir şeyi bilmek gibi hoş olmayan bir sorumluluk almıyor. bilmiyorum çok kişiye tuhaf gelebilir söylediklerim belki ama, iyi ki var hepsi.