ben göçüyorum dilara

bu deniz deli,bu sandal kırık
ve ellerim kan-ter içinde artık
bütün ışıklara sırtımı döndüm,
bütün ışıklardan kaçtım
ben bir garip adamım dilara,
kör-kütük karanlıklara aşık…
beni,üç odalı bir mahzene koymuşlar,
kapılar kapatıyorum,kapılar açıyorum
aşka susadığımda-bir ömür boyu-
tenhalarda yıllanmış kanımı içiyorum
bunu,ben seçiyorum!
kimse bilmiyor dilara,
kapılar kilitli,
ben göçüyorum,
ben göçüyorum…
ben,bu şehre bulutlarla girdim
geceydi,siyahtı,kanım yağmıyordu,böyle değildi
işte,beni terkettiler,atımı ürküttüler
gümüş tepsilerde şiirler getirdiler
cebim yoktu dilara,param yoktu
beni bitirdiler,
beni bitirdiler…
gelecek,biliyorum
at değil,bulut değil,kuş değil,
biliyorum,beyaz değil
bir şey gelecek
bir şey gelecek,ben gideceğim
kimse ağlamayacak dilara,
hiçkimse gülmeyecek
bir boşluk,varlıksız,varlıksız ve kıyassız.
ben,bütün şairlere dokundum,geçtim
bütün şairlere,prenslere,bütün kurbağalara
bütün kahramanları ben öldürdüm dilara,
ben öldürdüm sandılar.
ben gideceğim,şairler doğacak,
değnekler kırılacak
bir şiirin en kanatlı yerinde,
bir şey gelecek
ya da bir şey gelmeyecek,
ben gideceğim…
say ki,bir uzun yol treni olsun zaman
rastgele inilmiş bir bozkır istasyonu..
bir yanlış adres olsun,bir yanlış adres,ömrüm
öyle yalnız,yabancı ve gölgesiz.
trenler geçer ya,geçmez değil,
bağrımdan geçer trenler,
biletim geçmez…
beni,baştan aldattılar dilara,
beni unuttular,
beni unuttular…

ali kınık